ανεξάρτητα όργανα που έχουν συσταθεί βάσει εθνικού δικαίου και έχουν εντολή να προστατεύουν και να προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα εντός ενός κράτους
Οι συγκεκριμένοι φορείς αποτελούν βασικά στοιχεία ενός ισχυρού και αποτελεσματικού εθνικού συστήματος προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπό την προϋπόθεση ότι στηρίζονται στην εθνική νομοθεσία, είναι ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, διαθέτουν ευρεία εντολή να καλύπτουν όλα τα διεθνή πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποστηρίζονται από πολλά και διαφορετικά μέλη, είναι επιφορτισμένα να συνεργάζονται με την κοινωνία των πολιτών και με το κράτος, και λειτουργούν σωστά. Οι Εθνικοί Φορείς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν την εξουσία να προωθούν και να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιλαμβάνει παροχή συμβουλών σε κυβερνήσεις και κοινοβούλια για διάφορα θέματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ευαισθητοποίηση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η η δικαιοδοσία τους για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιλαμβάνει την παρακολούθηση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη διατύπωση συστάσεων για τη βελτίωση της πραγματικής κατάστασης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσον αφορά την προστασία, η εντολή τους μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την εξουσία παραλαβής, διερεύνησης και εξέτασης καταγγελιών και σύνταξης κατάλληλων συστάσεων, όπως προτάσεις για νέα νομοθεσία και υποβολή προτάσεων για αναθεώρηση της ισχύουσας νομοθεσίας ή για νέα μέτρα πολιτικής. Το ευρύ φάσμα των υφιστάμενων εθνικών φορέων ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιλαμβάνει επιτροπές, διαμεσολαβήτριες/τές, και ινστιτούτα ή κέντρα. Για παράδειγμα, σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ εθνικοί φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων λειτουργούν επίσης ως φορείς ισότητας βάσει της νομοθεσίας της ΕΕ.
The concepts and definitions found in this glossary were published in 2016, and some may be out-of-date. EIGE is currently looking into which terms may need to be updated in the future.