onafhankelijke instellingen die bij nationale wet zijn ingesteld met een mandaat om mensenrechten in een staat te beschermen en te bevorderen
Dergelijke instellingen zijn centrale elementen in een sterk, effectief nationaal stelsel voor de bescherming van mensenrechten, mits ze een wettelijke nationale grondslag hebben, onafhankelijk zijn van de overheid, beschikken over een mandaat om alle internationale mensenrechten te behandelen, ondersteund worden door een rijke schakering aan leden, de verantwoordelijkheid hebben om te werken met zowel het maatschappelijk middenveld als de overheid, en mits ze goed functioneren. Nationale mensenrechteninstellingen hebben de bevoegdheid om mensenrechten te bevorderen en beschermen. De bevordering van mensenrechten omvat het adviseren van overheid en parlement over verscheidenen mensenrechtenkwesties en bewustmaking van mensenrechten. De bevoegdheid van nationale mensenrechteninstellingen om mensenrechten te beschermen omvat het monitoren van mensenrechtenschendingen en het doen van aanbevelingen om de mensenrechtensituatie in de praktijk te verbeteren. In termen van bescherming kan hun mandaat ook de bevoegdheid omvatten om klachten te ontvangen, onderzoeken en op te lossen en om passende aanbevelingen te doen, zoals het voorstellen van nieuwe wetgeving, en van herzieningen van bestaande wetgeving of nieuwe beleidsmaatregelen. Het brede spectrum van bestaande nationale mensenrechteninstellingen omvat: commissies, ombudsmannen/vrouwen, en instellingen of centra. In bepaalde EU-lidstaten functioneren nationale mensenrechteninstellingen bijvoorbeeld ook als gelijkheidsorganen onder EU-wetgeving.
The concepts and definitions found in this glossary were published in 2016, and some may be out-of-date. EIGE is currently looking into which terms may need to be updated in the future.