Αρχή του διεθνούς δικαίου, που υποχρεώνει τα κράτη να επιδεικνύουν τη δέουσα επιμέλεια για την πρόληψη και τη διερεύνηση παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την παροχή προστασίας στα θύματα, την τιμωρία των δραστών και την αποζημίωση του θύματος.
Το νομικό υπόβαθρο της «δέουσας επιμέλειας» έχει βαθιές ρίζες σε τέσσερις δεκαετίες συνθηκών, συμβάσεων και διεθνούς νομολογίας. Η υποχρέωση εφαρμογής της επεκτείνεται όχι μόνο στην παρεμπόδιση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το κράτος και τις/τους εκπροσώπους του, αλλά και στην παρεμπόδιση παραβιάσεων στον ιδιωτικό τομέα ή, κυρίως όσον αφορά τις γυναίκες, τις παραβιάσεις που λαμβάνουν χώρα στον ιδιωτικό τομέα. Ως γνωστόν για μακρύ χρονικό διάστημα τα κράτη είχαν την τάση να υιοθετούν παθητική στάση, όταν αντιμετώπιζαν περιπτώσεις παραβιάσεων των δικαιωμάτων των γυναικών, ιδιαίτερα στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής, γεγονός που βρίσκεται, κυρίως στη Δύση, σε διαδικασία αλλαγής.
The concepts and definitions found in this glossary were published in 2016, and some may be out-of-date. EIGE is currently looking into which terms may need to be updated in the future.